چــه نوشــــتـه ای چــه قـلـــمـــــی

تو با آن نگاههای خیره ات
لبخندهای دلنشینت
عطر بی نظیر تنت
آنگاه که رنگ می پاشی بر تن خسته ی روزگار و بهار
حرفها می زنی با این دل تب دار
موسیقی زمین!
قامتت استوار...
لابلای موهای صورتی ات عشق جوانه زده
مسحور و دلفریبی
گوشه گوشه ی این خانه قیام کرده در برابر زیبایی ت
ادراک هستی در تو جاریست
با دستان سبز مخملینت آغوش گشوده ای و

هزار هزار هوادار تیغ گشوده اند بر رقیبانت
به چشم های حسود آبی آسمان سوگند

چشم که باز می کنی غرورش در هم می شکند

گریبان چاک، میپاشد از درون، دانه های نقره کوب مرواریدوارش را...

این تویی ساحره ی قرن بهار
در ابتدای فرودین

بی تو این باغچه چیزی کم دارد
چیزی به نام زندگی...

مجبور نوشت: نمیشه مادر رو مجبور کرد که تلفن همراه بخره. خط تلفن بخره. اینا زوره. من معلم هم روزی چند دفعه گوشیم قاطی میکنه ولی نمیخوام پول بیخود بدم . حالا اونی که نداره و تا الان با همون گوشی معمولیش روزگار می گذرونده که دیگه هیچ. بنده خداها بخاطر این بی فکری برخی مسئولین چه ها که نکشیدند و نمیکشند در دوران کرونا  و پساکرونا! و قاعدتاً بخشی از فحش ها رو باید امثال من معلم بخوریم:/

اول اینکه خوشوقتم که به عرضتون برسونم تا ساعاتی دیگه سال نود و هشت به درک واصل خواهد شد و شما دفتر نود و نه رو باز خواهید کرد.

دوم اینکه از هم اکنون که اولین روز فروردین ماه هست، می تونید خودتون رو آماده کنید تا بعنوان بارمانده ی نود و هشت ازتون نام برده بشه. # من_ یک_ بازمانده_ هستم

سوم اینکه با این اوصاعی که داره پیش میره به نظر می رسه کم کم به جای هشتک من کرونا رو شکست می دهم باید از هشتک من هم یک کرونایی هستم! استفاده کنیم!

استغفرا... نوشت: البته که خدا اون روز رو نیاره و انشاا... که نود و نه، عرق شرم بر پیشانی نود و هشت خواهد نشاند.