چند سالیه این‌جور تاریخا این تکه از متن سهراب سپهری با صدای زیبای صدیق قطبی توی گوشم می‌پیچه با جواب‌هایی که بسته به حال و هوام متفاوته:
«و اگر من نبودم، هستی چیزی کم داشت.»
واقعاً چیزی کم داشت؟
چی؟
شایدم اگه من نبودم یه درس عبرت برای دیگران کمتر بود.:)
++
بعدش آهنگ علیزاده می‌پیچه توی گوشم
اون‌موقع اشکم در می‌آد
انگار فقط خودم برای خودم می‌خونم،
توی صدا و لحنش یه رنگ سبز و طراوت خاصی موج می‌زنه.
بوی تازگی هوای شمال رو داره.
رها و بی‌دغدغه توی سبزدشتاش بدویی و بدویی و بدویی...
پس با تموم قلبی که گاهی پر از درد می‌شه، برای خودم و فردایی که قراره بیام:
«خیلی خوشحالم از این‌که تو به‌دنیا اومدی تو
دنیا فهمید که تو انگار نیمهٔ گمشده‌می تو»
فقط خودم خودم رو می‌فهمم
کاش هوای خودم رو بیشتر داشته باشم :) 💙🌹
هر چه پیرتر می‌شوی سه تغییر در زندگیت رخ می‌دهد: اول این‌که حافظه‌ات را از دست می‌دهی ... دومی و سومی را هم به یاد نمی‌آورم!