یه سؤال تکراری که اکثر روزها وقتی صبح از خونه بیرون می‌رم، از گوشه ذهنم رد می‌شه اینه:
چه جوریه که وقتی یه فاخته از فاصله دو سه متری ببینتت، سریع پرمی‌زنه می‌ره، ولی وقتی با ماشین داری سمتش می‌آی، از جاش تکون نمی‌خوره،اون‌قدر که گاهی حس می‌کنی زبرش گرفتی.
میلی‌متری از زیر ماشین پر می‌زنه.
تازه وقتی روی حیاط می‌ری، خیلی بی‌صدا و بی‌حرکت سرجات وای‌می‌سی، یک ساعت روت میخ می‌شه و همین‌که پلک بزنی، شاخکش تیز می‌شه و فرار می‌کنه، ولی صدای ماشین با اون وجنات و سرعتش، آب تو دلش رو تکون نمی‌ده!
وین عجبا:)
شاید بوی آدمیزاد ترسناک‌تره! :))
هر چه پیرتر می‌شوی سه تغییر در زندگیت رخ می‌دهد: اول این‌که حافظه‌ات را از دست می‌دهی ... دومی و سومی را هم به یاد نمی‌آورم!